ArTıK 2/B SıNıFıYıZ!

DÖRT MUM YAVAŞÇA YANIYORDU

ORTAM ÇOK SESSİZDİ, KONUŞMALARI DUYULUYORDU



İlkİ konuştu;

BEN “BARIŞIM”

HİÇ KİMSE BENİM YANIK KALMAMI SAĞLAMAYA ÇALIŞMIYOR,

İNANIYORUM Kİ SÖNECEĞİM

Alevİ azaldI ve söndü...



İkİncİsİ konuştu;

BEN “İNANCIM”

NEREDEYSE HERKES, BENİ ARTIK GEREKLİ GÖRMÜYOR ,

O NEDENLE DAHA FAZLA YANIK KALMAMA HİÇ GEREK YOK

KonuşmasInI bİtİrdİ ve söndü...



üçüncü mum da;

BEN “SEVGİYİM”

YANIK KALMAK İÇİN GÜCÜM YOK İNSANLAR BENİ BİR KENARA BIRAKTI VE ÖNEMİMİ ANLAMADI KENDİLERİNE EN YAKIN OLANLARI BİLE SEVMEYİ UNUTTULAR

dedİ ve oda söndü...



AnsIzIn;

Bİr çocuk odaya gİrdİ ve üç mumun yanmadIğInI gördü.

“NEDEN YANMIYORSUNUZ? SİZİN SONUNA KADAR YANMANIZ GEREKİR."

dedİ ve ağlamaya başladı.



dördüncü mum çocuğa döndü ve;

KORKMA, BEN HÂLÂ YANIYORUM DİĞER MUMLARI YENİDEN YAKABİLİRİZ,

BEN “UMUDUM”

dedİ.

PARLAYAN GÖZLERLE, ÇOCUK UMUT MUMUNU ALDI VE DİĞER MUMLARI TEKRAR YAKTI.



UMUDUN ALEVİ YAŞAMINIZDAN HİÇ EKSİLMESİN!!!...

ve böylece her bİrİmİz UMUDU, İNANCI, BARIŞI ve SEVGİYİ sürdürebİlelİm!!!



MUTLU GÜNLER…