ArTıK 2/B SıNıFıYıZ!

Masum Gözler

Yağmur,gözyaşlarım gibi yeryüzüne yavaş yavaş iniyor;gökyüzünü kaplayan kara bulutlar ise sadece gökyüzü kaplamakla kalmıyor beni de içine alıyor.Yağmur şiddetini yavaş yavaş artırıyor ve insanların oradan oraya kaçışmalarına neden oluyor.Hayattan ve ağır adımlarla yürüyen bu candan sıkıldım.Gözüme ilişen bankın üzerindeki ıslaklığa aldırış etmeden oturuyorum.Gözlerimi,dipsiz bucaksız boğaza sabitliyorum.Gri renkte;sevinç içinde öten ve uçuşan kuşlar kadar rahat olmak istiyorum.Ama başaramıyorum..Onun masum(ya da bana karşı bakışları bakışlarını bir türlü aklımdan çıkaramıyorum.Neden birini sevmişken bana umut dolu bakışlarını üzerimde yakalıyorum ?

Onu sevmiyor olsa,ondan ayrılacağına neden hala onunla beraber ? Yanımda birinin oturduğunu fark ediyorum..Bu o.Masum bakışların sahibi.Onunla konuşma cesaretini bırakın yüzüne dahi bakamıyorum.Benim onu fark etmediğimi sanıyor olmalı,oysaki onun yanında kaskatı kesildim.Masum gözleriyle beni süzdüğünü görüyorum,her zaman ki gibi.Neden böyle bir şey yapıyor ? Masum gözlerini benim sabitlediğim yere odaklıyor.Yağmur şiddetini Bella´nın gelmesiyle daha da arttırdı,sanki yağmur Bella´nın bedenini,soğuk küçük damlalarla eritmek istiyor.Gözlerimi onun masum gözlerine denk gelmemesi için kendimi zorluyorum.Neden burada ? Neden benim yanımda ? bunlara kendim cevap vermem o kadar saçma geliyor ki.

Onun zaman zaman beni tekrar süzdüğünü fark edebiliyorum..”Nasılsın”Bella gözlerini boğazın derinliklerine kaydırıyor. Ağzımdan çıkacak olan kelimeler dilime kilitleniyor.

Bella´nın neden burada olduğunu kafamda olumsuz cümlelerle kurmaya çalışıyorum.”Foster”diyor Bella sorusunu cevaplamam için.Beynim olumsuz cümlelerle doluyor ve Bella´nın konuşmalarıda buna destek veriyor.Dilimdeki kilitleri kırarcasına ağzımdan çıkan”Git”oldu;kelimeler canımı acıtarak çıktı ağzımdan.Bella,oturduğu yerden fırlayarak karşıma geçiyor.Ağzından çıkacak kelimeyi hesap ederken,konuşmasına izin vermiyorum.”Git buradan”diyorum gözlerim masum gözlerine değmemesi için gözlerimi sımsıkı kapatıyorum.Ayak seslerinden başka bir şey duyamıyorum.Gözlerimi açıyorum ve karşımda sadece gemilerin geçtiğini görebiliyorum.Sol tarafıma bakıyorum ve Bella´nın zar zor ilerlediğini görebiliyorum.



Ayağa kalkıyorum..Bankın üstünde bir not kağıdı gözüme ilişiyor.Bella önceden yazmış olmalı, kağıdı alıyorum.

“Sadece bunu bilmeni istiyorum mutsuz olduğumda,mutlu olmam için sadece sana bakmam yeterliydi.ELVEDA Foster”

Gözyaşlarım,şiddetli yağmurla;çığlıklarım ise gök gürültüsü ile yarışıyordu.